एकेक दिवस असा असतो
मी सार्यांना नकोसा भासतो
मनातल्या वाचाळ निंदकावर
मग सहजच विश्वास बसतो
एखादा दिवसच खास असतो
पहाटेच डोळा भिडवून हसतो
चालीत लकब,बोलीत चमक
प्रत्येक क्षण ‘हमखास’ असतो
कधी तो मला सामिल असतो
तरी तो कधीच गाफिल नसतो
अंधाराचा फायदा घेत, अलगद
रोज हातोहात निसटत असतो
दिवस रोज येत-जात असतो
तरी प्रत्येकदा नवीन असतो
रोज नव्यानेच भेटून मला
थोडा जुनाच करुन जात असतो
दिवस म्हणे कधी असाही उजाडतो
आवाज न करत निरोपाचा रडतो
कधी समजून, कधी नकळत
जन्माचा सहवास क्षणात सोडतो..
23 02 2009 येथे 9:29 pm |
सुंदर कविता.दिवसाचं वर्णन छान जमलंय.
23 02 2009 येथे 11:15 pm |
Bhari!!! Prem Kavita wachun vaitagalo hoto. khup fresh watala. mast kavita ahe 🙂
24 02 2009 येथे 11:30 pm |
निखिल / सामंत साहेब,
तुम्हाला रचना आवडली, बरं वाटलं !
28 02 2009 येथे 3:24 pm |
atishay sundar ahe
01 03 2009 येथे 10:26 pm |
Thanks, Amay !
02 03 2009 येथे 3:26 pm |
Sundar ahe. marathi response deta yet nahiye.
03 03 2009 येथे 11:30 pm |
Glad you liked it , प्रतिसादाबद्दल आभार !
12 04 2009 येथे 7:50 pm |
hi .kavita khup chan ahe.
13 04 2009 येथे 11:49 pm |
Hello, dhanyavad !
17 04 2009 येथे 10:50 सकाळी |
khaas aahe re 🙂 mast!
17 04 2009 येथे 2:48 pm |
आभारी आहे !
13 09 2009 येथे 3:31 pm |
hee kavita mala khoopach aavadali aahe karan ki tee mazyasathi khoopach milati julti ahe
13 09 2009 येथे 9:07 pm |
आभार !
30 09 2009 येथे 4:41 pm |
atisundar !
30 09 2009 येथे 11:36 pm |
धन्यवाद !
08 01 2010 येथे 10:36 सकाळी |
vhi kavita mala khuph avdli hicya bddal manogat karu tevdhe kamioch thnak you , for you
08 01 2010 येथे 11:25 pm |
Glad you liked it, dhanyavad !