वाचून बघा

अशीच ती खुळ्यासमान वागते कधी कधी
अजूनही मला बघून- लाजते कधी कधी

नभात मेघ दाटता मनातल्या खणातले-
खट्याळ मोरपीस ते खुणावते कधी कधी

जुन्या वहीतली तुझी फुले कधीच वाळली
कुणी चुकार पाकळी उसासते कधी कधी..

दुपार शोधते जरा निवांत कोपरा कुठे-
बघून गर्द सावली विसावते कधी कधी

कधी-कसे-किती-कुठे..जरी तिचेच कायदे ,
न राहवून तीच खोड काढते कधी कधी !

तिला नको असेल काव्य- ऐकवू विनोदही
उनाड पोरही नशीब काढते कधी कधी !

तुझ्या कथेशिवायही नवे लिहून पाहतो
तुला फितूर लेखणी दुखावते कधी कधी

तुझ्यापुढे मनातले म्हणूत,रोज वाटते
‘नकोच!’- मूठ झाकली बजावते कधी कधी !

अजूनही कधीतरी तसाच चंद्र वाहतो
पिऊन चांदणे निशा जडावते कधी कधी..

This entry was posted on 27 02 2010 at 11:59 pm and is filed under मराठी गझल. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.