वाचून बघा

एकदा एका कविने ,प्रसवली दो कवने,
आणखी वर आवर्तने । झाली हो कविता ॥
गोंडस काव्य पाहोन, कविमन जाइ हरखोन,
आद्याक्षर पारखोन । बारसे करु म्हणे ॥

मेंदूस दिला ताण, बुद्धीस आणिला शीण,
योग्य ते नामाभिधान । तियेसाठी सुचेना ॥
साजेश्या नावावीण, कैसे व्हावे प्रकाशन,
काव्यनामप्रयोजन । तेथेच की ॥

ऐसे समयी कविमित्र ,संगणकप्रयोगी सुपात्र,
योगायोगे विचित्र । कविगृही पातला ॥
परवलीशब्द मंत्रोन, संगणकसंमुख बैसोन,
करी मूषक धरोन । टिकटिक तो करी ॥

*जाल धुंडिले शोधयंत्राने,कैक ती अभिधाने,
दावोन कविसी म्हणे । ‘ निवड एक ‘॥
सापडेना नाव अचूक ,कविमनी धाकधूक
अनामिता अपुली लेक । राहील की ॥

दोन प्रहर लोटता ,हार मानिती उभयतां
कविपत्नी तेथे तत्त्वता । उभी ठाकली ॥
वृथा होई कालहरण, लांबले ते नामकरण,
दोघेही  येता शरण । कविभार्या वदे ॥

‘फक्त इतुके करावे, काव्य समीक्षका दावावे
एक का- मग अनेक नावे । ठेवील तो’॥

कपाळा हात मारोन, कवि निघालासे घरोन
पुढील कल्पना करोन । मीही थांबतो ! ॥

( *पाठभेदः ‘आंतर्जाल सर्चिले गुगलाने’ )

This entry was posted on 04 07 2008 at 12:34 सकाळी and is filed under मराठी कविता. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.