मित्र-मैत्रिणींच्या घोळक्यात तू रोजच दिसतोस
मी भेटले की, संभ्रमात, अवघडलेलं हसतोस.
माझी हुशारी, बोलणं-वागणं तुला भावलेलं दिसतंय,
त्याचं कौतुक तुझ्या डोळ्यांत तुझ्या नकळत हसतंय !
पण.....मी दिसायला सामान्य आणि मलाही आहे मान्य
सर्वमान्य हे सत्य, की सौंदर्य तेच, जे डोळ्यांना दिसतं !
माझ्यातली ती अदृष्य सुंदरी जी तुला खुणावतेय ना,
तिच्या दृष्य रुपातली उणीव तुला अस्वस्थ करतेय, ना ?
असल्या नकारांची आताशा सवय होऊ लागलीय मला,
खरंच, पण असं का व्हावं कधीच कळणार नाही मला !
आतून आपल्या सौंदर्याला नित्य उधाण येत रहावं,
अन किनार्‍यावरच्या जगाच्या..... ते गावीही नसावं ?
कधीतरी वाटून जातं - भरतीच्या समुद्रासारखं, वहावं
ते ओसंडून बाहेर , अन अलगद सर्वांगावर पसरावं...
फार नाही, निदान इतपत तरी, की कधीतरी,
...... तुझ्यासुद्धा डोळ्यांना ते दिसावं !
Like this:
Like Loading...
Related
This entry was posted on 10 03 2008 at 12:22 सकाळी and is filed under मराठी कविता. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
वाचून बघा 
10 03 2008 येथे 3:45 सकाळी |
तुमची अनुदिनी पहिल्यांदाच पाहिली. हिंदी आणि मराठी, दोन्ही भाषेतील कविता छान आहेत.
पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा.
10 03 2008 येथे 12:20 pm |
अप्रतिम, केवळ अप्रतिम. या शिवाय शब्दच नहियेत. अश्याच सुन्दर सुन्दर कविता करत रहा.
30 03 2008 येथे 8:40 pm |
Am grateful, friends. Thanks for the encouragement !
02 04 2008 येथे 2:28 pm |
it really touched the deepest core of my heart.
06 04 2008 येथे 11:39 pm |
Glad you liked it, Anil ! Thanks n regards.
14 04 2008 येथे 11:09 सकाळी |
Wah Wah, khoopach chhan…mastach aahe! Keep writing, keep enjoying!
30 09 2012 येथे 3:06 pm |
khup sundar poem ahe, how true,inner beauty khup kami lokana dista
30 09 2012 येथे 3:53 pm |
You seem to be on a reading spree, dear anonymous !
Thanks for all the kind words, words the kind that are always welcome :))